σχόλιο ID-ont: Η λέξη chip έχει έχει πολλές έννοιες στα Ελληνικά. Στην κατωτέρω συνέντευξη ο δημοσιογράφος κάνει λογοπαίγνιο με 2 από τις έννοιές της: τα πατατάκια και τα ηλεκτρονικά μικροκυκλώματα (στην περίπτωση μας σε εμφυτεύσιμη στον άνθρωπο μορφή).
Παρατηρήστε μια λεπτομέρεια στο ανωτέρω video: Η εμφύτευση γίνεται στο αριστερό χέρι. Γιατί άραγε στο αριστερό και όχι στο δεξί; Για να διασκεδαστούν προφανώς, οι προφανείς συνειρμοί πολλών...
Επιπλέον πρέπει να τονισθεί ότι σε αυτό το "chip party" δόθηκε πολύ μεγάλη δημοσιότητα από πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης. Πως είναι δυνατόν μια τόσο μικρή - για τα δεδομένα της Αμερικής - επιχείρηση να απέκτησε τέτοια προβολή; Μάλλον η συγκεκριμένη δράση της που την καθιστά διάσημη, δηλ η εμφύτευση RFID chip στο χέρι των υπαλλήλων της, θα βρεθεί στην αιχμή της δημοσιότητας και της προβολής από το "σύστημα" την επερχόμενη περίοδο...
Καλό είναι λοιπόν να βρίσκουμε και να αναδεικνύουμε τις αντιδράσεις σε αυτές τις δράσεις όπως η κατωτέρω συνεντευξη του Michael Zimmer, καθηγητή στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Milwaukee.
NPR.org: Σε αυτό το "Chip Party" στο Wisconsin δεν θα προσφερθούν πατατάκια (chips) με σάλτσα τυριού
NOEL KING, δημοσιογράφος:
Τώρα, ήρθε η ώρα για το κανονικό τμήμα της εκπομπής μας, θα ακούσετε λέξεις, προσπαθούμε να κατανοήσουμε μια νέα ιστορία, κάνοντας ανάλυση σε μια λέξη-κλειδί ή εάν θέλετε μια φράση-κλειδί. Η φράση μας αυτήν την εβδομάδα - "πάρτυ με τσίπς" (chip party). Και όχι, όχι το είδος των τσιπ (πατατάκια) που τρώτε. Πενήντα εργαζόμενοι σε εταιρεία διάθεσης και εγκατάστασης αυτόματων πωλητών στο Ουισκόνσιν προσφέρθηκαν εθελοντικά να εμφυτευτούν μικροτσίπ στα χέρια τους. Το τσιπ θα τους επιτρέπει να ανοίγουν τις πόρτες στη δουλειά, να συνδέονται με τους υπολογιστές τους, να αγοράζουν σνακ στην αίθουσα που κάνουν διάλειμμα - όλα με την κίνηση του χεριού τους. Την 1η Αυγούστου, αυτή η εταιρεία - Three Square Market - θα φιλοξενήσει (φιλοξένησε, δείτε ανωτέρω το ρεπορτάζ της ΕΡΤ1) ένα "τσίπ πάρτυ" στα κεντρικά γραφεία της και θα εισάγει αυτά τα τσίπ στα χέρια των εργαζομένων τους χρησιμοποιώντας μια σύριγγα. Αυτό έιναι άραγε το μέλλον ή έτσι θα πρέπει να είναι το μέλλον; Για την κατανόηση της ηθικής όλων αυτών, θα συνομιλήσουμε με τον Michael Zimmer. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Milwaukee και διευθύνει το Κέντρο Έρευνας Πολιτικής της Πληροφορίας. Μιχαήλ, σε καλωσορίζουμε στην εκπομπή "All Things Considered".
ΜΙΧΑΗΛ ΖΙΜΜΕΡ: Εξαιρετικά. Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση στην εκπομπή σας.
ΚING: Michael, πρώτα απ 'όλα, πρέπει να πούμε ότι αυτό είναι εντελώς εθελοντικό.
ZIMMER: Είναι τόσο εθελοντικό όσο να σας λέει το αφεντικό σας: "όλοι θα βάλουμε εμφύτευμα αλλά εσύ δεν χρειάζεται να το κάνεις". Έτσι, ξέρετε, μέσα μου ανησυχώ: πόσοι άνθρωποι αισθάνονται άνετα λέγοντας όχι σε αυτό; Αλλά είναι αλήθεια. Είναι εθελοντική η εμφύτευση. Και, στην πραγματικότητα, το κρατικό δίκαιο του Ουισκόνσιν απαιτεί να είναι ένα εθελοντική. Δεν μπορούν να αναγκάσουν τον καθένα να το κάνει.
KING: Michael, πώς λειτουργεί αυτή η τεχνολογία;
ZIMMER: Ο τύπος της συσκευής που χρησιμοποιούν εδώ ονομάζεται παθητικό RFID chip και εκπέμπει μόνο ένα σήμα όταν το σαρωθεί από έναν αναγνώστη. Έτσι, είναι σαν να είχατε μια κάρτα για να σας βοηθήσει να αποκτήσετε πρόσβαση σε ένα γραφείο: περνώντας εκείνη την κάρτα μπροστά από ένα σαρωτή, ο οποίος ανάβει ένα πράσινο φως και έτσι μπορείτε να ξεκλειδώσετε την πόρτα. Είναι το ίδιο είδος τεχνολογίας, αλλά αντί να βρίσκεται μέσα σε μια πλαστική κάρτα, να βρίσκεται (να έχει εμφυτευθεί) μέσα στο σώμα σας.
KING: Ο αντιπρόεδρος της εταιρείας δήλωσε ότι το τσιπ πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση 6 ιντσών από το σαρωτή για να δουλέψει, έτσι πρέπει κυριολεκτικά να βρίσκεστε στο χώρο εργασίας. Γιατί λοιπόν, όλοι ανησυχούν ότι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συσκευή παρακολούθησης;
ZIMMER: Λοιπόν, υπάρχουν μερικοί λόγοι. Το ένα είναι ότι δεν γνωρίζουμε ποτέ πώς μπορεί να εξελιχθεί η τεχνολογία. Έχουμε το πρόβλημα που ονομάζουμε "υφέρπουσα διεύρυνση" (function creep), και αυτό συμβαίνει πολύ με τις τεχνολογίες που αναπτύσσονται και ξεκινούν για ένα σκοπό και στη συνέχεια ξαφνικά μετατοπίζονται και χρησιμοποιούνται για κάτι άλλο. Πράγματα όπως oi "κάμερες κόκκινου φωτός", με τις οποίες προσπαθούμε να βεβαιωθούμε ότι οι άνθρωποι δεν παραβιάζουν τον κόκκινο σηματοδότη, το οποίο είναι ένας μεγάλος λόγος ασφάλειας για να έχουμε κάμερες στους δρόμους. Αλλά, αυτές πλέον αρχίζουν να χρησιμοποιούνται μόνο για να εντοπίζονται τα αυτοκίνητα.
KING: Η "υφέρπουσα διεύρυνση" (function creep) είναι ένας φανταχτερός τρόπος για να μην πούμε "ολισθηρό δρόμο" (slippery slope);
ZIMMER: Ακριβώς.
KING: Αναρωτιέμαι, όμως, ξέρετε, ζούμε σε έναν κόσμο μετά τον Edward Snowden, έτσι; Γνωρίζουμε ότι τα δεδομένα μας δεν είναι πραγματικά ιδιωτικά. Γνωρίζουμε ότι παρακολουθούμαστε και υπάρχει το επιχείρημα ότι αυτό το είδος παρακολούθησης κάνει τη ζωή μας ευκολότερη. Σωστά? Υποστηρίζω ότι τα παπούτσια της Google και το τηλέφωνό μου ξέρουν ότι χρειάζομαι ένα νέο ζευγάρι παπούτσια, μου δείχνει ταυτόχρονα ένα ζευγάρι που μου αρέσει και ότι αυτό πωλείται στο Amazon. Αυτό δίνει την αίσθηση, σε πολλούς ανθρώπους, και ιδιαίτερα σε πολλούς νέους, ότι αυτή είναι η πρόοδος, αυτός είναι ο 21ος αιώνας. Πιστεύετε ότι ίσως να είμαστε και λίγο υστερικοί εδώ;
ZIMMER: Λοιπόν, δεν είμαστε υστερικοί. Προσπαθούμε απλώς να είμαστε προσεκτικοί. Και νομίζω ότι αυτό το εμπόριο μεταξύ ευκολίας και ιδιωτικότητας είναι κάτι που κάνουμε όλη την ώρα. Όπως είπατε, φορώ ένα Fitbit και παρακολουθώ αυτό που κάνω και το είδος των δραστηριοτήτων που έχω και βλέπω ότι έχει αξία η συλλογή των δεδομένων αυτών. Αλλά και πάλι, ποιές είναι οι μελλοντικές επιπτώσεις της εμφύτευσης τέτοιου είδους συσκευής στο σώμα μου που θα μπορούσε ενδεχομένως να σαρωθεί και να εντοπιστεί;
KING: Βρίσκεσαι στο Wisconsin. Θα πάτε στο "πάρτυ με τσίπς" (chip party);
ZIMMER: Δεν πρόκειται να πάω στο chip party. Είναι μια χαριτωμένη ιδέα. Και, ξέρετε, κάποιοι από εμάς ανησυχούν ότι πρόκειται για μία μεγάλη εκστρατεία Δημοσίων Σχέσεων για αυτήν την επιχείρηση και των επιχειρηματικών της δράσεων. Αλλά, ελπίζω, ο εργοδότης μου να μην κάνει ένα chip πάρτυ σύντομα.
KING: Εντάξει (γέλιο). Αυτός είναι ο Michael Zimmer. Είναι καθηγητής στη Σχολή Πληροφορικής του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Milwaukee. Μιχαήλ, ευχαριστώ πολύ για την συζήτησή μας.
ZIMMER: Σας ευχαριστώ. Ήταν ευχαρίστησή μου.
This Wisconsin 'Chip Party' Doesn't Come With Cheese Dip
Some employees of 32M have volunteered to have microchips implanted in them. NPR's Noel King and University of Wisconsin-Milwaukee professor of information studies Michael Zimmer, explore the risks.
NOEL KING, HOST:
Now, it's time for our regular segment, Words You'll Hear, where we try to understand a new story by digging into a key word or phrase. Our phrase this week - chip party. And, no, not the kind of chip you eat. Fifty employees at a vending machine company in Wisconsin have volunteered to have microchips implanted into their hands. The chip will allow them to open doors at work, to log on to their computers, buy snacks in the break room - all with the swipe of a hand. On August 1, this company - Three Square Market - will host a chip party at its headquarters, and they will be inserting these chips into their employees' hands using a syringe. So is this the future and should it be? For some insight into the ethics of all this, we are joined by Michael Zimmer. He's a professor in the School of Information Studies at the University of Wisconsin-Milwaukee, and he directs their Center for Information Policy Research. Michael, welcome to ALL THINGS CONSIDERED.
MICHAEL ZIMMER: Great. Thanks for having me on the show.
KING: Michael, first and foremost, we should say this is entirely voluntary.
ZIMMER: It's as voluntary as it is when your boss says we're all going to get chips but you don't really have to. So, you know, part of me is worried already that, you know, how many people feel comfortable saying no to this? But it's true. It is voluntary. And, in fact, Wisconsin state law requires that it has to be a voluntary thing. They can't force everyone to do it.
KING: Michael, how does this technology work?
ZIMMER: The type of device they're using here is called a passive RFID chip, and it only emits a signal when it's scanned by a reader. So this is like if you've had a card to help you access a room in your office, and then you press that card against a scanner, you get a green light and you can unlock the door. It's that same kind of technology, but instead of in a card, it's going to be inside your body.
KING: The vice president of the company has said the chip needs to be within 6 inches of the building to work, so you literally need to be on the premises. Why then is everyone so concerned that this might be used as a tracking device?
ZIMMER: Well, there's a couple of reasons. One is we never know how the technology might evolve. We have this problem that we call function creep, and this happens a lot with technologies that are developed and launched for one purpose and then, suddenly, shift and be used for something else. Things like red light cameras, where we're trying to help make sure people are running red lights, and that's a great safety reason to have cameras on the roads. But, certainly, those start being used to just track where cars are.
KING: Function creep is a fancy way of saying slippery slope.
ZIMMER: Exactly.
KING: I wonder, though, you know, we live in a post-Edward Snowden world, right? We know that our data isn't really private. We know that we're being tracked, and there's an argument that this kind of tracking makes our lives much easier. Right? I Google shoes, and my phone knows that I need a new pair of shoes, and it points me to a pair that I like that are on sale that are on Amazon. That feels, to a lot of people, especially a lot of younger people, like progress, like it's the 21st century. Do you think maybe we are being a little bit hysterical here?
ZIMMER: Well, we're not being hysterical. We're just trying to be cautious. And I think this tradeoff between convenience and privacy is something we do all the time. Like you said, I wear a Fitbit, and I track what I do and the kind of activities I have, and I see a value in having that data being collected. But again, this is more a question about, what is the future implications of having some kind of device embedded in my body that could potentially be scanned and tracked?
KING: You're in Wisconsin. Are you going to go to the chip party?
ZIMMER: I am not going to go to the chip party. It's a cute idea. And, you know, some of us are worried that this is just one big PR campaign for this company and the kinds of things that they're doing. But, hopefully, my employer's not going to have a chip party anytime soon.
KING: All right (laughter). That's Michael Zimmer. He's a professor in the School of Information Studies at the University of Wisconsin-Milwaukee. Michael, thanks so much for joining us.
ZIMMER: Thank you. It was a pleasure.
http://www.npr.org/2017/07/30/540448094/this-wisconsin-chip-party-doesnt-come-with-cheese-dip
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου