Αγόρασε πληροφορίες αγνώστων για 800 δολάρια και τις εξέθεσε.

σχόλιο ID-ont: Σκεφθείτε ποσότητα δεδομένων που θα μαζεύει η Κάρτα του Πολίτη/Ηλεκτρονική Ταυτότητα...

Περί τα μέσα του τρέχοντος Απριλίου, οι κινεζικές αρχές διέταξαν το κλείσιμο της έκθεσης του 32χρονου εικαστικού Ντενγκ Γιουφένγκ, ο οποίος σε μουσείο της Γουάν εξέθεσε, ως εγκατάσταση, τα προσωπικά δεδομένα περίπου 340.000 Κινέζων πολιτών, τα οποία, όπως υποστηρίζει ο ίδιος, αγόρασε από το Διαδίκτυο. Για 800 (!) δολάρια, περιήλθαν στην κατοχή του πληροφορίες με ονοματεπώνυμο, φύλο, αριθμό τηλεφώνου, αρχεία ηλεκτρονικών αγορών, ταξίδια, πινακίδες αυτοκινήτων... Οι αστυνομικές αρχές της Κίνας δεν το βρήκαν πολύ ωραία ιδέα και γι’ αυτό διέταξαν το κλείσιμο της έκθεσης και την έρευνα γύρω από τον τρόπο με τον οποίο τα δεδομένα αυτά περιήλθαν στην κατοχή του Ντενγκ Γιουφένγκ, ο οποίος τώρα αντιμετωπίζει έως και επτά χρόνια κάθειρξη.

Το «φακέλωμα»

Ο νεαρός εικαστικός θέλησε να ωθήσει το κοινό να επανεξετάσει τον τρόπο που χάνει τα προσωπικά του δεδομένα – βέβαια, αυτό αποφάσισε να το κάνει σε μια χώρα που «φακελώνει» τους πολίτες της με όλους τους δυνατούς τρόπους (βλ. Νίκος Ευσταθίου, «Αξιολογώντας ψηφιακά την τιμιότητα των πολιτών», 22/3/2018). Οι Κινέζοι πολίτες, όμως, καθημερινά δέχονται καταιγισμό τηλεφωνημάτων και μηνυμάτων με προσφορές για δάνεια και αγορά κατοικίας κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους – πολύ προσωπικό για να ’ναι τυχαίο... Μάλιστα, τον περασμένο Μάρτιο, ο Ρόμπιν Λι, επικεφαλής της μηχανής αναζήτησης Baidu, άναψε φωτιές όταν ανέφερε ότι οι Κινέζοι πολίτες προτιμούν να πουλήσουν τα προσωπικά τους δεδομένα για χάρη της εξυπηρέτησης, της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητάς τους. Τον Δεκέμβριο του 2017, η Κίνα αναταράχθηκε όταν αποκαλύφθηκε ότι η εταιρεία πληροφορικής Qihoo 360 κατέγραφε παρανόμως πλάνα από εστιατόρια και γυμναστήρια του Πεκίνου, προβάλλοντάς τα στην ιστοσελίδα της.

Η Κίνα, όμως, δεν είναι ούτε Ε.Ε. ούτε ΗΠΑ, ώστε να προκαλείται θύελλα από κατάλυση ατομικών δικαιωμάτων. Στην ασιατική χώρα, το ζήτημα των προσωπικών δεδομένων διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα αντιδράσεων, αφού όλοι φοβούνται πως εξ αντανακλάσεως θα πληγεί αυτός που δεν... πρέπει: η κινεζική κυβέρνηση – και δεν είναι να τα βάζεις μαζί της, ειδικά όταν συνεργάζεται με εταιρείες που της παρέχουν δεδομένα χωρίς πολλά πολλά. «Οι πολίτες έχουν δεχθεί μοιρολατρικά ότι παρακολουθούνται από την κυβέρνηση και οι αντιδράσεις για τις αυξανόμενες παρακολουθήσεις χαρακτηρίζονται αναιμικές», αναφέρουν οι Σούι Λι Ουί και Ελσι Τσεν των New York Times.

Πολύτιμο νόμισμα

Εάν, πάντως, τα δεδομένα είναι το πιο πολύτιμο νόμισμα της ψηφιακής οικονομίας, τότε, πότε μια εταιρεία διαθέτει αρκετά ώστε να γεννάται αδικία; Αυτό αναρωτιόταν προχθές ο ανταποκριτής των New York Times στο Λονδίνο Ανταμ Σαταριάνο, στο ρεπορτάζ του για την απροθυμία των ρυθμιστικών αρχών της Ε.Ε. να εγκρίνουν την εξαγορά του Shazam από το Facebook. Το Shazam είναι μια πλατφόρμα που εδώ και χρόνια αποτελεί αγαπημένη εφαρμογή των χρηστών κινητών τηλεφώνων, αφού αναγνωρίζει τραγούδια ακούγοντάς τα για μερικά δευτερόλεπτα. Οπως είναι βεβαίως φυσικό, το εργαλείο κατέστη δημοφιλές ανάμεσα στους χρήστες smartphones, αλλά και απόλυτα χρήσιμο για τη μουσική βιομηχανία, παρέχοντας δεδομένα για τις προτιμήσεις των καταναλωτών.

Το Facebook, που τώρα βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα με το σκάνδαλο της Cambridge Analytica (έρευνα διεξάγει τώρα και η Γερμανία), θα περάσει από γενεές δεκατέσσερις προκειμένου η Ε.Ε. να συμφωνήσει στην εξαγορά του Shazam από τον κολοσσό του Μαρκ Ζούκερμπεργκ. Εξάλλου, με αυτή την αφορμή, η Μαργκρέτε Βεστάγκερ, Ευρωπαία αξιωματούχος κατά του μονοπωλίου και του αθέμιτου ανταγωνισμού, αναφέρει στους New York Times ότι εξετάζεται εντατικά η επιβολή νόμων και κανονισμών που θα ρυθμίζουν τα του αθέμιτου ανταγωνισμού, δηλώνοντας ότι ένα νέο νομοσχέδιο εισάγεται προς υιοθέτηση τον επόμενο μήνα.

Μη δεδομένα

Οπως και να ’χει, η τέχνη προσπαθεί να δείξει – στο χέρι των Αρχών είναι να ρυθμίσουν την περί ης ο λόγος αγορά. Από την άλλη, βέβαια, είναι και στην ευχέρεια του πολίτη να ρυθμίσει την παρουσία του στο Διαδίκτυο – κυρίως, απαιτώντας από τους θεσμούς του να τον προστατεύσουν, δεδομένου, όμως, ότι οι θεσμοί υπάρχουν υπέρ των πολιτών, κάτι που δεν μοιάζει παντού ακριβώς ως δεδομένο...

http://www.kathimerini.gr/961342/article/texnologia/diadiktyo/agorase-plhrofories-agnwstwn-gia-800-dolaria-kai-tis-e3e8ese

https://www.nytimes.com/2018/04/13/technology/china-personal-data-museum.html