Οι κυβερνήσεις, οι τράπεζες και οι μεγάλες τεχνολογικές εταιρείες είναι σύμμαχοι πλέον στον πόλεμο ενάντια στα μετρητά. Για τις κυβερνήσεις όλοι γνωρίζουμε τους λόγους ήδη.
Οι τράπεζες – δεν θέλουν να βλέπουν τους χρήστες μετρητών στις λιανικές συναλλαγές (για αγαθά και υπηρεσίες) να απολαμβάνουν καλύτερες τιμές από ό, τι οι χρήστες των ηλεκτρονικών συστημάτων πληρωμών τους. Χρησιμοποιούν την ολιγοπωλιακή τους δύναμη για να καταστέλλουν στο μέτρο του δυνατού κάθε τέτοια διαφορά που αναδύεται (όπως θα συνέβαινε σε μια ανόθευτη ελεύθερη αγορά) και έτσι μπορούν να επεκτείνουν την αγορά των πλαστικών εναλλακτικών μέσων πληρωμής.
Οι μεγάλες Tech επιχειρήσεις – όπως η Amazon – θα βίωναν μεγάλες απώλειες εάν οι σημερινοί πελάτες τους μπορούσαν να λάβουν σημαντικές εκπτώσεις, χρησιμοποιώντας μετρητά στα εμπορικά καταστήματα αντί να πληρώνουν με κάρτα online. Και οι διαφημιζόμενοι στο Facebook και τη Google, σίγουρα θα περιοριζόταν αν οι εμφανίσεις σε αυτές τις πλατφόρμες δεν είχαν πλέον την ίδια δυνατότητα να αποδίδουν άμεση ικανοποίηση, καθώς πολλοί χρήστες θα ανέβαλλαν οποιαδήποτε απόκριση, μέχρι να κάνουν την βόλτα τους με μετρητά στην φυσική αγορά των εμπορικών καταστημάτων.
Σύναψη συμμαχιών
Το κοινό συμφέρον δεν σημαίνει πάντα αμοιβαία συνδρομή (αλληλοβοήθεια), αλλά μπορούμε να το αποκρυπτογραφήσουμε αυτό στην περίπτωση του πολέμου ενάντια στα μετρητά. Οι κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται ότι οι προσπάθειές τους για περιορισμό της χρήσης μετρητών, μπορούν να πετύχουν μόνο αν οι εναλλακτικές λύσεις (πληρωμές με κάρτα και ιδίως η χρήση τους στο διαδίκτυο) είναι ευρέως ελκυστικές. Αυτό εξαρτάται από τις μεγάλες tech επιχειρήσεις και τις τράπεζες (οι τελευταίες προμηθεύουν τις κορυφαίες κάρτες πληρωμών). Όσον αφορά τη συνεργασία μεταξύ των μεγάλων Tech επιχειρήσεων και των μεγάλων τραπεζών, σκεφτείτε ότι η Amazon θα συμμετάσχει με την JPMorgan Chase (και την Berkshire Hathaway) στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης.
Δεν θα επιχειρήσει η Amazon, στο πλαίσιο της ευρύτερης συμφωνίας, να επιτύχει ευνοϊκούς όρους για τις εμπορικές χρεώσεις που καταβάλλονται στον πάροχο της κάρτας JPM; Δεν θα επιδιώξει ώστε να συμβεί κάτι ανάλογο για άλλους παρόχους καρτών όσον αφορά την αλληλεπίδραση τους με την πλατφόρμα της; Και ποιος ξέρει, οι μεγάλες Tech επιχειρήσεις καθώς χρησιμοποιούν μεγάλα αρχεία δεδομένων για τη διεύρυνση των διαφημιστικών τους εσόδων, σίγουρα μπορούν να βρουν νέους τρόπους για να εκμεταλλευτούν ιδιωτικά δεδομένα, σχετικά με συναλλαγές πελατών, ακόμη και αν δεν διαθέτουν τα ονόματα κάθε ατόμου ξεχωριστά!
Μπορούμε να αποκτήσουμε μια καλύτερη απεικόνιση σχετικά με τα κοινά συμφέροντα των τριών στον πόλεμο ενάντια στα μετρητά, βλέποντας πως θα μεταβληθεί το οικονομικό και χρηματοπιστωτικό τοπίο, αν τελικά αυτός ο πόλεμος αποτύχει.
Αν ο κόσμος στραφεί προς τη χρήση μετρητών
Συγκεκριμένα, ένα τραπεζογραμμάτιο αξίας 300 δολαρίων ή ακόμα και 400 δολαρίων θα μπορούσε να γίνει το κύριο μέσο πληρωμής – όπως ήταν το κυρίαρχο της Βρετανίας πριν από το 1914, το οποίο στη σημερινή τιμή του χρυσού είναι περίπου 330 δολάρια. Οι χρήστες μετρητών στις λιανικές συναλλαγές, θα απολάμβαναν ουσιαστικά καλύτερες τιμές από ό, τι οι χρήστες οποιασδήποτε φύσεως καρτών – συμβαδίζοντας με το χαμηλότερο κόστος του εμπορικού χρήματος σε μετρητά από ο,τι ισχύει με τα τέλη στις εταιρείες καρτών (που πληρώνουν για μια τεράστια υποδομή ηλεκτρονικών πληρωμών συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων καταπολέμησης της απάτης και περιθωρίων κέρδους στην κορυφή) και του κόστος που σχετίζεται συνολικά με την απάτη σε αυτά τα συστήματα.
Οι online επιχειρήσεις και η διαφήμιση στη Google και στο Facebook θα συρρικνωθούν σημαντικά. Οι μεγάλες τράπεζες θα είχαν πολύ λιγότερα έσοδα από τις κάρτες τους και θα είχαν επίσης υποστεί απώλειες στις δραστηριότητές τους, εφόσον ένας συντελεστής στο αυξανόμενο μερίδιο αγοράς των τραπεζών, είναι τα μεμονωμένα άτομα που επιδιώκουν να λάβουν τις υπηρεσίες των καρτών τους.
Οι κυβερνήσεις θα ανησυχούν για την απώλεια εσόδων λόγω μίας διευρυμένης οικονομίας μετρητών, αλλά οι πραγματικοί αριθμοί μπορεί να μην το αποδεικνύουν αυτό – ειδικά αν ληφθεί υπόψη το αυξημένο κέρδος από την έκδοση τραπεζογραμματίων και η έντονη παγκόσμια ζήτηση για τραπεζογραμμάτια ως ασφαλές καταφύγιο. Καθώς οι τράπεζες θα πρέπει να διατηρούν περισσότερα μετρητά ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε απροσδόκητες αναλήψεις, σε συνδυασμό με την ισχυρή ζήτηση του εμπορίου για μετρητά, η νομισματική βάση θα μπορούσε και πάλι να αποτελέσει έναν πιθανό άξονα που θα θέσει σε κίνηση ένα υγιές νομισματικό σύστημα κατευθυνόμενο από τους αυτόματους κανόνες της αγοράς – δηλαδή να δούμε το τέλος της χειραγώγησης των επιτοκίων εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών.
Αυτό είναι απλώς ένα σκιαγράφημα, αλλά είναι αρκετό για να επιδείξει τους κύριους ηττημένους στην οικονομία του ιδιωτικού τομέα από την έκβαση στον πόλεμο των μετρητών – Οι τράπεζες και οι Μεγάλες Tech επιχειρήσεις (Amazon, Facebook, Google κλπ). Η πτώση της δημοφιλίας, που αυξάνεται γρήγορα για τις μεγάλες Tech επιχειρήσεις, αποτελεί πηγή ελπίδας για εκείνους που υποστηρίζουν την χρήση των μετρητών. Οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι των κυβερνήσεων, συνειδητοποιώντας τη δημόσια αντιπάθεια, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την ησυχία στο μέτωπο των μετρητών και να επιτεθούν στους συμμάχους τους. Πρόβλημα: Οι τράπεζες και οι μεγάλες tech επιχειρήσεις έχουν πλοκάμια που απλώνονται πολύ βαθιά στα άδυτα των κυβερνήσεων. Και οι μεγάλες Tech επιχειρήσεις έχουν την ικανότητα να παραπλανήσουν και να χειραγωγήσουν το κοινό τους.
Ο ρόλος των κεντρικών τραπεζών, της διαπλοκής και των bailouts
Ωστόσο, δεν πρέπει να υποτιμούμε το βαθμό κατά τον οποίο ο νομισματικός πληθωρισμός συνέβαλε στη δημιουργία της τριπλής αυτής συμμαχίας στον πόλεμο ενάντια στα μετρητά. Με τον ίδιο τρόπο, η μετάβαση που θα συμβεί σε κάποια στιγμή από το σημερινό φαινόμενο του πληθωρισμού στα χρηματιστήρια, στην τελική φάση της κατάρρευσης και της ύφεσης, θα οδηγήσει στην αποκάλυψη αυτής της σχέσης. Οι αυτοκρατορίες των μεγάλων Tech επιχειρήσεων, με όλες τις υποσχέσεις τους για πραγματικό ή δυνητικό κρατικά επιχορηγούμενο μονοπωλιακό κέρδος, αποτέλεσαν το κύριο θέμα των κερδοσκοπικών αφηγήσεων, που εξελίχθηκαν σε έναν πρωτοφανή πληθωρισμό στα χρηματιστήρια. Αυτό το αφήγημα, χαρακτηρίζεται από την απελπισία για κέρδος και την εγκατάλειψη εκ μέρους των επενδυτών κάθε λογικού, κανονικού σκεπτικισμού.
Οι ιστορίες περιλαμβάνουν έναν CEO – βασιλιά Μίδα, ο οποίος θα μετατρέψει σε χρυσό κάθε επιχειρηματική περιοχή που επιλέγει και ο οποίος μπορεί έτσι να προσελκύσει κεφάλαια με τόσο χαμηλό κόστος, που η εταιρεία του μπορεί να αντέξει οικονομικά, ενώ την ίδια στιγμή, κερδίζει μερίδια αγοράς προσφέροντας φανταστικούς όρους. Μεγαλοφυείς ηγέτες των μεγάλων Tech επιχειρήσεων που, για τους ίδιους λόγους, μπορούν να αντέξουν οικονομικά να προσλάβουν τους πιο έξυπνους μηχανικούς και να εξαγοράσουν κάθε πιθανό νέο ή μικρότερο ανταγωνιστή.
Ναι, σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για ένα παιχνίδι αρνητικού αθροίσματος. Οι διαφημιζόμενοι στο Facebook, για παράδειγμα, βρίσκουν ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων τους, να προέρχεται τώρα από αυτήν την πλατφόρμα, από ό, τι συνέβαινε στο παρελθόν. Αλλά συνολικά σε όλες τις πλατφόρμες και σε όλους τους διαφημιζόμενους, δεν υπάρχουν συνολικά καθαρά κέρδη αλλά μάλλον απώλειες, με τη μορφή των μεγαλύτερων από ποτέ διαφημιστικών δαπανών.
Κανείς δεν γνωρίζει την πλήρη έκταση και τη θέση της κακής επένδυσης μέχρι να έρθει το τέλος του κύκλου. Αλλά η κοινωνική και πολιτική αντίσταση – συμπεριλαμβανομένης αυτής ενάντια στην κατάχρηση και την κακή χρήση ιδιωτικών δεδομένων – μπορεί επίσης να αντισταθμιστεί με τον πληθωρισμό των περιουσιακών στοιχείων. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: η κακή επένδυση ξετυλίγεται και αποκαλύπτεται αν δεν κοινωνικοποιηθεί. Οι διαπλεκόμενες επιχειρήσεις που υποστηρίζονται από προγράμματα διάσωσης (bailouts) μπορούν να παραμείνουν μετά την ολοκλήρωση του κύκλου και μάλιστα μακροπρόθεσμα, εκτός εάν καταστραφούν από τις πολιτικές δυνάμεις που τις υποστηρίζουν.
Αυτό μπορεί να συμβεί στο τελικό στάδιο αυτού του κύκλου. «Λαϊκιστές» πολιτικοί ίσως ευθυγραμμιστούν ενάντια στις μεγάλες Tech επιχειρήσεις και τις μεγάλες τράπεζες, τους νικητές δηλαδή του προηγηθέντος πληθωρισμού στα χρηματιστήρια. Η ενίσχυση του ρόλου των μετρητών – και η δυναμική αυτής της τάσης – μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για την ευρύτερη μεταρρύθμιση προς την κατεύθυνση του υγιούς χρήματος. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη και τη διαφύλαξή αυτού του αποτελέσματος.
Οι τράπεζες – δεν θέλουν να βλέπουν τους χρήστες μετρητών στις λιανικές συναλλαγές (για αγαθά και υπηρεσίες) να απολαμβάνουν καλύτερες τιμές από ό, τι οι χρήστες των ηλεκτρονικών συστημάτων πληρωμών τους. Χρησιμοποιούν την ολιγοπωλιακή τους δύναμη για να καταστέλλουν στο μέτρο του δυνατού κάθε τέτοια διαφορά που αναδύεται (όπως θα συνέβαινε σε μια ανόθευτη ελεύθερη αγορά) και έτσι μπορούν να επεκτείνουν την αγορά των πλαστικών εναλλακτικών μέσων πληρωμής.
Οι μεγάλες Tech επιχειρήσεις – όπως η Amazon – θα βίωναν μεγάλες απώλειες εάν οι σημερινοί πελάτες τους μπορούσαν να λάβουν σημαντικές εκπτώσεις, χρησιμοποιώντας μετρητά στα εμπορικά καταστήματα αντί να πληρώνουν με κάρτα online. Και οι διαφημιζόμενοι στο Facebook και τη Google, σίγουρα θα περιοριζόταν αν οι εμφανίσεις σε αυτές τις πλατφόρμες δεν είχαν πλέον την ίδια δυνατότητα να αποδίδουν άμεση ικανοποίηση, καθώς πολλοί χρήστες θα ανέβαλλαν οποιαδήποτε απόκριση, μέχρι να κάνουν την βόλτα τους με μετρητά στην φυσική αγορά των εμπορικών καταστημάτων.
Σύναψη συμμαχιών
Το κοινό συμφέρον δεν σημαίνει πάντα αμοιβαία συνδρομή (αλληλοβοήθεια), αλλά μπορούμε να το αποκρυπτογραφήσουμε αυτό στην περίπτωση του πολέμου ενάντια στα μετρητά. Οι κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται ότι οι προσπάθειές τους για περιορισμό της χρήσης μετρητών, μπορούν να πετύχουν μόνο αν οι εναλλακτικές λύσεις (πληρωμές με κάρτα και ιδίως η χρήση τους στο διαδίκτυο) είναι ευρέως ελκυστικές. Αυτό εξαρτάται από τις μεγάλες tech επιχειρήσεις και τις τράπεζες (οι τελευταίες προμηθεύουν τις κορυφαίες κάρτες πληρωμών). Όσον αφορά τη συνεργασία μεταξύ των μεγάλων Tech επιχειρήσεων και των μεγάλων τραπεζών, σκεφτείτε ότι η Amazon θα συμμετάσχει με την JPMorgan Chase (και την Berkshire Hathaway) στην παροχή υγειονομικής περίθαλψης.
Δεν θα επιχειρήσει η Amazon, στο πλαίσιο της ευρύτερης συμφωνίας, να επιτύχει ευνοϊκούς όρους για τις εμπορικές χρεώσεις που καταβάλλονται στον πάροχο της κάρτας JPM; Δεν θα επιδιώξει ώστε να συμβεί κάτι ανάλογο για άλλους παρόχους καρτών όσον αφορά την αλληλεπίδραση τους με την πλατφόρμα της; Και ποιος ξέρει, οι μεγάλες Tech επιχειρήσεις καθώς χρησιμοποιούν μεγάλα αρχεία δεδομένων για τη διεύρυνση των διαφημιστικών τους εσόδων, σίγουρα μπορούν να βρουν νέους τρόπους για να εκμεταλλευτούν ιδιωτικά δεδομένα, σχετικά με συναλλαγές πελατών, ακόμη και αν δεν διαθέτουν τα ονόματα κάθε ατόμου ξεχωριστά!
Μπορούμε να αποκτήσουμε μια καλύτερη απεικόνιση σχετικά με τα κοινά συμφέροντα των τριών στον πόλεμο ενάντια στα μετρητά, βλέποντας πως θα μεταβληθεί το οικονομικό και χρηματοπιστωτικό τοπίο, αν τελικά αυτός ο πόλεμος αποτύχει.
Αν ο κόσμος στραφεί προς τη χρήση μετρητών
Συγκεκριμένα, ένα τραπεζογραμμάτιο αξίας 300 δολαρίων ή ακόμα και 400 δολαρίων θα μπορούσε να γίνει το κύριο μέσο πληρωμής – όπως ήταν το κυρίαρχο της Βρετανίας πριν από το 1914, το οποίο στη σημερινή τιμή του χρυσού είναι περίπου 330 δολάρια. Οι χρήστες μετρητών στις λιανικές συναλλαγές, θα απολάμβαναν ουσιαστικά καλύτερες τιμές από ό, τι οι χρήστες οποιασδήποτε φύσεως καρτών – συμβαδίζοντας με το χαμηλότερο κόστος του εμπορικού χρήματος σε μετρητά από ο,τι ισχύει με τα τέλη στις εταιρείες καρτών (που πληρώνουν για μια τεράστια υποδομή ηλεκτρονικών πληρωμών συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων καταπολέμησης της απάτης και περιθωρίων κέρδους στην κορυφή) και του κόστος που σχετίζεται συνολικά με την απάτη σε αυτά τα συστήματα.
Οι online επιχειρήσεις και η διαφήμιση στη Google και στο Facebook θα συρρικνωθούν σημαντικά. Οι μεγάλες τράπεζες θα είχαν πολύ λιγότερα έσοδα από τις κάρτες τους και θα είχαν επίσης υποστεί απώλειες στις δραστηριότητές τους, εφόσον ένας συντελεστής στο αυξανόμενο μερίδιο αγοράς των τραπεζών, είναι τα μεμονωμένα άτομα που επιδιώκουν να λάβουν τις υπηρεσίες των καρτών τους.
Οι κυβερνήσεις θα ανησυχούν για την απώλεια εσόδων λόγω μίας διευρυμένης οικονομίας μετρητών, αλλά οι πραγματικοί αριθμοί μπορεί να μην το αποδεικνύουν αυτό – ειδικά αν ληφθεί υπόψη το αυξημένο κέρδος από την έκδοση τραπεζογραμματίων και η έντονη παγκόσμια ζήτηση για τραπεζογραμμάτια ως ασφαλές καταφύγιο. Καθώς οι τράπεζες θα πρέπει να διατηρούν περισσότερα μετρητά ώστε να μπορέσουν να ανταποκριθούν σε απροσδόκητες αναλήψεις, σε συνδυασμό με την ισχυρή ζήτηση του εμπορίου για μετρητά, η νομισματική βάση θα μπορούσε και πάλι να αποτελέσει έναν πιθανό άξονα που θα θέσει σε κίνηση ένα υγιές νομισματικό σύστημα κατευθυνόμενο από τους αυτόματους κανόνες της αγοράς – δηλαδή να δούμε το τέλος της χειραγώγησης των επιτοκίων εκ μέρους των κεντρικών τραπεζών.
Αυτό είναι απλώς ένα σκιαγράφημα, αλλά είναι αρκετό για να επιδείξει τους κύριους ηττημένους στην οικονομία του ιδιωτικού τομέα από την έκβαση στον πόλεμο των μετρητών – Οι τράπεζες και οι Μεγάλες Tech επιχειρήσεις (Amazon, Facebook, Google κλπ). Η πτώση της δημοφιλίας, που αυξάνεται γρήγορα για τις μεγάλες Tech επιχειρήσεις, αποτελεί πηγή ελπίδας για εκείνους που υποστηρίζουν την χρήση των μετρητών. Οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι των κυβερνήσεων, συνειδητοποιώντας τη δημόσια αντιπάθεια, θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την ησυχία στο μέτωπο των μετρητών και να επιτεθούν στους συμμάχους τους. Πρόβλημα: Οι τράπεζες και οι μεγάλες tech επιχειρήσεις έχουν πλοκάμια που απλώνονται πολύ βαθιά στα άδυτα των κυβερνήσεων. Και οι μεγάλες Tech επιχειρήσεις έχουν την ικανότητα να παραπλανήσουν και να χειραγωγήσουν το κοινό τους.
Ο ρόλος των κεντρικών τραπεζών, της διαπλοκής και των bailouts
Ωστόσο, δεν πρέπει να υποτιμούμε το βαθμό κατά τον οποίο ο νομισματικός πληθωρισμός συνέβαλε στη δημιουργία της τριπλής αυτής συμμαχίας στον πόλεμο ενάντια στα μετρητά. Με τον ίδιο τρόπο, η μετάβαση που θα συμβεί σε κάποια στιγμή από το σημερινό φαινόμενο του πληθωρισμού στα χρηματιστήρια, στην τελική φάση της κατάρρευσης και της ύφεσης, θα οδηγήσει στην αποκάλυψη αυτής της σχέσης. Οι αυτοκρατορίες των μεγάλων Tech επιχειρήσεων, με όλες τις υποσχέσεις τους για πραγματικό ή δυνητικό κρατικά επιχορηγούμενο μονοπωλιακό κέρδος, αποτέλεσαν το κύριο θέμα των κερδοσκοπικών αφηγήσεων, που εξελίχθηκαν σε έναν πρωτοφανή πληθωρισμό στα χρηματιστήρια. Αυτό το αφήγημα, χαρακτηρίζεται από την απελπισία για κέρδος και την εγκατάλειψη εκ μέρους των επενδυτών κάθε λογικού, κανονικού σκεπτικισμού.
Οι ιστορίες περιλαμβάνουν έναν CEO – βασιλιά Μίδα, ο οποίος θα μετατρέψει σε χρυσό κάθε επιχειρηματική περιοχή που επιλέγει και ο οποίος μπορεί έτσι να προσελκύσει κεφάλαια με τόσο χαμηλό κόστος, που η εταιρεία του μπορεί να αντέξει οικονομικά, ενώ την ίδια στιγμή, κερδίζει μερίδια αγοράς προσφέροντας φανταστικούς όρους. Μεγαλοφυείς ηγέτες των μεγάλων Tech επιχειρήσεων που, για τους ίδιους λόγους, μπορούν να αντέξουν οικονομικά να προσλάβουν τους πιο έξυπνους μηχανικούς και να εξαγοράσουν κάθε πιθανό νέο ή μικρότερο ανταγωνιστή.
Ναι, σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για ένα παιχνίδι αρνητικού αθροίσματος. Οι διαφημιζόμενοι στο Facebook, για παράδειγμα, βρίσκουν ένα πολύ μεγαλύτερο μέρος των επιχειρήσεων τους, να προέρχεται τώρα από αυτήν την πλατφόρμα, από ό, τι συνέβαινε στο παρελθόν. Αλλά συνολικά σε όλες τις πλατφόρμες και σε όλους τους διαφημιζόμενους, δεν υπάρχουν συνολικά καθαρά κέρδη αλλά μάλλον απώλειες, με τη μορφή των μεγαλύτερων από ποτέ διαφημιστικών δαπανών.
Κανείς δεν γνωρίζει την πλήρη έκταση και τη θέση της κακής επένδυσης μέχρι να έρθει το τέλος του κύκλου. Αλλά η κοινωνική και πολιτική αντίσταση – συμπεριλαμβανομένης αυτής ενάντια στην κατάχρηση και την κακή χρήση ιδιωτικών δεδομένων – μπορεί επίσης να αντισταθμιστεί με τον πληθωρισμό των περιουσιακών στοιχείων. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: η κακή επένδυση ξετυλίγεται και αποκαλύπτεται αν δεν κοινωνικοποιηθεί. Οι διαπλεκόμενες επιχειρήσεις που υποστηρίζονται από προγράμματα διάσωσης (bailouts) μπορούν να παραμείνουν μετά την ολοκλήρωση του κύκλου και μάλιστα μακροπρόθεσμα, εκτός εάν καταστραφούν από τις πολιτικές δυνάμεις που τις υποστηρίζουν.
Αυτό μπορεί να συμβεί στο τελικό στάδιο αυτού του κύκλου. «Λαϊκιστές» πολιτικοί ίσως ευθυγραμμιστούν ενάντια στις μεγάλες Tech επιχειρήσεις και τις μεγάλες τράπεζες, τους νικητές δηλαδή του προηγηθέντος πληθωρισμού στα χρηματιστήρια. Η ενίσχυση του ρόλου των μετρητών – και η δυναμική αυτής της τάσης – μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για την ευρύτερη μεταρρύθμιση προς την κατεύθυνση του υγιούς χρήματος. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη και τη διαφύλαξή αυτού του αποτελέσματος.
Why Big Government, Big Banks, and Big Tech All Hate Cash
https://mises.org/wire/why-big-government-big-banks-and-big-tech-all-hate-cash
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου