Τη Δευτέρα, μία δίκη-ορόσημο ξεκίνησε στη Βρετανία. Ο 36χρονος Εντ Μπρίτζις προσέφυγε εναντίον της αστυνομίας της Νότιας Ουαλλίας, υποστηρίζοντας ότι η καταγραφή του προσώπου του στον κεντρικό πεζόδρομο του Κάρντιφ από αστυνομική κάμερα που αναλύει βιομετρικά στοιχεία συνιστά παραβίαση της προσωπικής του ζωής.
Ο Μπρίτζις θεώρησε ότι η μετάβαση από τις κάμερες κλειστού κυκλώματος στις κάμερες που αναλύουν βιομετρικά στοιχεία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Με το λογισμικό αυτό, οι Αρχές μπορούν να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή όνομα, επώνυμο, ηλικία και συναισθηματική κατάσταση χιλιάδων ανθρώπων που βρίσκονται σε δημόσιους χώρους, ενώ το σκανάρισμα των προσώπων δεν γίνεται μόνο για να συγκριθούν με φωτογραφίες καταζητούμενων αλλά και για να αναζητήσουν οι Αρχές άτομα με πιθανές ψυχικές διαταραχές ή να εξακριβώσουν μαζικά τα στοιχεία όλων όσοι ασκούν το δημοκρατικό δικαίωμα συμμετοχής σε μία κινητοποίηση.
«Η τεχνολογία αυτή ταιριάζει σε ένα αστυνομικό κράτος και δεν έχει θέση στους δρόμους μας», είπε η συνήγορος του Μπρίτζις, Μέγκαν Γκούλντιν. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν και οι άνθρωποι που αναπτύσσουν την τεχνολογία αυτή, με αποτέλεσμα το Σαν Φρανσίσκο, όπου κατοικούν πολλοί προγραμματιστές της Σίλικον Βάλεϊ να γίνει ο πρώτος δήμος που απαγορεύει την χρήση της αυτόματης αναγνώρισης προσώπου από τις Αρχές. Εξακολουθεί, ωστόσο, να επιτρέπεται η χρήση της τεχνολογίας από ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες εμπορευματοποιούν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Το λογισμικό αναγνώρισης προσώπου γίνεται όλο και πιο αποτελεσματικό στην ανίχνευση συναισθημάτων, τον προσδιορισμό σκέψεων και την πρόβλεψη αντιδράσεων, με αποτέλεσμα να αποτελεί κρίσιμο εργαλείο στα χέρια όσων επιδιώκουν να επηρεάσουν ανθρώπους προς συγκεκριμένες καταναλωτικές ή πολιτικές συμπεριφορές. Αλλά ποιοι είναι αυτοί και πώς ακριβώς λειτουργούν; Ξέρουμε πώς ακριβώς μας πωλούν και μας αγοράζουν το Facebook, η Amazon, η Apple και η Google;
«Ποτέ στην ανθρώπινη Ιστορία δεν υπήρχε τόσο μεγάλη συσσώρευση ασύμμετρης γνώσης και άρα ασύμμετρης ισχύος», σημείωσε η ομότιμη καθηγήτρια της σχολής διοίκησης επιχειρήσεων του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Σοσάνα Ζούχοβ. «Ξέρουν σχεδόν τα πάντα για εμάς, δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα γι’ αυτούς».
Συναίνεση με «σεντόνια»
Πολλές εταιρείες οχυρώνονται πίσω από τη συναίνεση που παρέχουν οι χρήστες υπογράφοντας «σεντόνια» γεμάτα όρους που δεν διαβάζουν ποτέ, ως μια επίφαση νομιμότητας στην «άγρια δύση» της πιο διεισδυτικής μαζικής εκμετάλλευσης προσωπικών δεδομένων στην ιστορία.
Σίγουρα θα υπάρξουν περισσότεροι νόμοι και κανόνες, όσο γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος – αλλά οι νόμοι θα είναι αδύναμοι αν προσπαθήσουν να περιορίσουν τη χρήση των δεδομένων αφού αυτά συγκεντρωθούν.
Είναι μάταιο να πιστεύουμε ότι αφού οι Αρχές ή οι εταιρείες ξεκινήσουν να σκανάρουν και να αναλύουν σε μόνιμη βάση τα πρόσωπα όλου του πληθυσμού, συνδέοντας τα δεδομένα αυτά με όλες τις υπόλοιπες πληροφορίες που αντλούν για τον κάθε ένα από εμάς, εν συνεχεία θα αξιοποιήσουν την τεράστια αυτή δύναμη μόνο για αγαθούς σκοπούς. Οπως είπε ο πρόεδρος του Free Software Foundation, Ρίτσαρντ Στάλμαν, η μόνη ασφαλής βάση δεδομένων είναι αυτή που δεν δημιουργήθηκε ποτέ.
Ο Μπρίτζις θεώρησε ότι η μετάβαση από τις κάμερες κλειστού κυκλώματος στις κάμερες που αναλύουν βιομετρικά στοιχεία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Με το λογισμικό αυτό, οι Αρχές μπορούν να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή όνομα, επώνυμο, ηλικία και συναισθηματική κατάσταση χιλιάδων ανθρώπων που βρίσκονται σε δημόσιους χώρους, ενώ το σκανάρισμα των προσώπων δεν γίνεται μόνο για να συγκριθούν με φωτογραφίες καταζητούμενων αλλά και για να αναζητήσουν οι Αρχές άτομα με πιθανές ψυχικές διαταραχές ή να εξακριβώσουν μαζικά τα στοιχεία όλων όσοι ασκούν το δημοκρατικό δικαίωμα συμμετοχής σε μία κινητοποίηση.
«Η τεχνολογία αυτή ταιριάζει σε ένα αστυνομικό κράτος και δεν έχει θέση στους δρόμους μας», είπε η συνήγορος του Μπρίτζις, Μέγκαν Γκούλντιν. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξαν και οι άνθρωποι που αναπτύσσουν την τεχνολογία αυτή, με αποτέλεσμα το Σαν Φρανσίσκο, όπου κατοικούν πολλοί προγραμματιστές της Σίλικον Βάλεϊ να γίνει ο πρώτος δήμος που απαγορεύει την χρήση της αυτόματης αναγνώρισης προσώπου από τις Αρχές. Εξακολουθεί, ωστόσο, να επιτρέπεται η χρήση της τεχνολογίας από ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες εμπορευματοποιούν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Το λογισμικό αναγνώρισης προσώπου γίνεται όλο και πιο αποτελεσματικό στην ανίχνευση συναισθημάτων, τον προσδιορισμό σκέψεων και την πρόβλεψη αντιδράσεων, με αποτέλεσμα να αποτελεί κρίσιμο εργαλείο στα χέρια όσων επιδιώκουν να επηρεάσουν ανθρώπους προς συγκεκριμένες καταναλωτικές ή πολιτικές συμπεριφορές. Αλλά ποιοι είναι αυτοί και πώς ακριβώς λειτουργούν; Ξέρουμε πώς ακριβώς μας πωλούν και μας αγοράζουν το Facebook, η Amazon, η Apple και η Google;
«Ποτέ στην ανθρώπινη Ιστορία δεν υπήρχε τόσο μεγάλη συσσώρευση ασύμμετρης γνώσης και άρα ασύμμετρης ισχύος», σημείωσε η ομότιμη καθηγήτρια της σχολής διοίκησης επιχειρήσεων του πανεπιστημίου Χάρβαρντ Σοσάνα Ζούχοβ. «Ξέρουν σχεδόν τα πάντα για εμάς, δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα γι’ αυτούς».
Συναίνεση με «σεντόνια»
Πολλές εταιρείες οχυρώνονται πίσω από τη συναίνεση που παρέχουν οι χρήστες υπογράφοντας «σεντόνια» γεμάτα όρους που δεν διαβάζουν ποτέ, ως μια επίφαση νομιμότητας στην «άγρια δύση» της πιο διεισδυτικής μαζικής εκμετάλλευσης προσωπικών δεδομένων στην ιστορία.
Σίγουρα θα υπάρξουν περισσότεροι νόμοι και κανόνες, όσο γίνεται αντιληπτό το μέγεθος του προβλήματος – αλλά οι νόμοι θα είναι αδύναμοι αν προσπαθήσουν να περιορίσουν τη χρήση των δεδομένων αφού αυτά συγκεντρωθούν.
Είναι μάταιο να πιστεύουμε ότι αφού οι Αρχές ή οι εταιρείες ξεκινήσουν να σκανάρουν και να αναλύουν σε μόνιμη βάση τα πρόσωπα όλου του πληθυσμού, συνδέοντας τα δεδομένα αυτά με όλες τις υπόλοιπες πληροφορίες που αντλούν για τον κάθε ένα από εμάς, εν συνεχεία θα αξιοποιήσουν την τεράστια αυτή δύναμη μόνο για αγαθούς σκοπούς. Οπως είπε ο πρόεδρος του Free Software Foundation, Ρίτσαρντ Στάλμαν, η μόνη ασφαλής βάση δεδομένων είναι αυτή που δεν δημιουργήθηκε ποτέ.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου