Θα μας σώσει το ψηφιακό νόμισμα;

σχόλιο ID-ont: Έλληνας Καθηγητής Πανεπιστημίου προτείνει να περάσει πρώτη η χώρα μας παγκοσμίως, στην αχρήματη κοινωνία! Να δώσουμε το "φωτεινό" παράδειγμα! Μαζί με όλα τα άλλα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται για να "ξεπεραστεί" η κρίση, προτείνει να υιοθετήσουμε, πρώτοι εμείς, τις ψηφιακές συναλλαγές.

Πως το λέει ο σοφός λαός; "Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται". Τώρα που είναι ζαλισμένος ο λαός από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα της οικονομικής κρίσης, ευκαιρία είναι να του ρίξουμε και μια "αχρήματη κοινωνία" στο κεφάλι, για να βρει την υγειά του.

Με ποιά δικαιολογία προτείνει αυτό το μέτρο ο κος καθηγητής: "η ψηφιακή συναλλαγή καταγράφεται και φορολογείται" ισχυρίζεται. Αυτή είναι η αιτία της κρίσης κε καθηγητά; Το γεγονός ότι δεν καταγράφονται οι συναλλαγές του απλού λαού, μας έφερε στο χείλος του γκρεμού;

Μήπως όμως τελικά για την κρίση δεν φταίει ο απλός λαός αλλά φταίνε οι μίζες που δίδονται στις προμήθειες, στα έργα και στους εξοπλισμούς; Οι μίζες όμως, με το σύστημα της "αχρήματης κοινωνίας", θα καταγράφονται, άρα και θα φορολογούνται; Γνωρίζουμε ότι η τεχνολογική "πρόοδος" δίνει την δυνατότητα στους ισχυρούς να δημιουργήσουν πολλά "παράλληλα" συστήματα από τα οποία θα "περνάνε" οι δικές τους συναλλαγές, οπότε και πάλι δεν θα φορολογούνται! Ακόμη χειρότερα θα μπορούν οι συναλλαγές τους να μην περνούν καν από τα ηλεκτρονικά συστήματα καταγραφής των συναλλαγών του απλού λαού. 

"Η συναλλαγή χέρι με χέρι μπορεί να είναι αδιαφανής!" συνεχίζει. Και επειδή μπορεί να υπάρχουν αδιαφανείς συναλλαγές, ευκαιρία είναι να τις καταργήσουμε όλες; Δηλ. "πονάει κεφάλι; κόψει κεφάλι". Δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι ελέγχου; Η καθολική ηλεκτρονική παρακολούθηση της ζωής των πολιτών είναι η λύση σε όλα τα προβλήματα;

Το σύστημα αυτό είναι φρικτό. Αυτό που ενδιαφέρει ένα τέτοιο σύστημα είναι να καταγράφει, να εποπτεύει, να ελέγχει, να υπάρχει "διαφάνεια", δηλ ξεγύμνωμα, πλήρης αποκάλυψη των πάντων. Να καταργηθεί η έννοια της ιδιωτικότητας, της προσωπικής ζωής, της ατομικότητας, όλα φόρα-παρτίδα. Η ζωή μας βορά στις ορέξεις των ελεγχόντων. Ένα σύστημα που δεν σέβεται πρόσωπα και ιδιωτικές αποφάσεις, ζητάει να μπορεί να βλέπει μέσα από κλειδαρότρυπες, πίσω από κλειστές πόρτες. Να γνωρίζει τι αγοράζουμε, τι καταναλώνουμε, τι φάρμακα χρειαζόμαστε, σε ποιές εξετάσεις υγείας υποβληθήκαμε, ποιά μέρη μας αρέσει να επισκεπτόμαστε, από ποιά μαγαζιά επιλέγουμε να αγοράζουμε και ποιά προϊόντα, με ποιό τρόπο διασκεδάζουμε, που κάνουμε διακοπές, σε ποια σωματεία είμαστε μέλη και πληρώνουμε συνδρομές, ποιές εφημερίδες αγοράζουμε, σε ποιούς κοινωφελείς οργανισμούς κάναμε κάποια δωρεά, με λίγα λόγια: ΤΙ κάνουμε τα λεφτά μας. Να καταγράφει δηλ. τι μας αρέσει και τι δεν μας αρέσει. 

ΟΧΙ κύριοι, βρείτε άλλον τρόπο να πατάξετε την φοροδιαφυγή. Η προσωπική μας ζωή δεν ανήκει σε κανέναν σας. Είναι δική μας, εμείς ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ και να την ορίζουμε και να την ελέγχουμε.

Η Κάρτα αγορών είναι μια πρώτη προσπάθεια εφαρμογής ενός τέτοιου συστήματος που δίνεται ως επιλογή (προαιρετική) με το νέο φορολογικό νομοσχέδιο. Η ενσωμάτωσή της όμως στην Κάρτα του Πολίτη (εάν η Κάρτα του Πολίτη είναι υποχρεωτική) την καθιστά υποχρεωτική και υλοποιεί το όραμα του κου καθηγητή...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ:

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Tι συνδέει ένα κινητό τηλέφωνο, την Eλλάδα και τη Moody's; Tο πρώτο μπορεί να αποτελέσει την πλατφόρμα μέσω της οποίας η Eλλάδα μπορεί όχι μόνο να ξεπεράσει την κρίση και να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των διεθνών οίκων αξιολόγησης και των αγορών, αλλά και να πρωτοπορήσει σε μία νέα τάξη πραγμάτων που νομοτελειακά διαμορφώνεται στην παγκόσμια οικονομία.

Σύμφωνα με τον Γιώργο Γκαντζιά, αν. καθηγητή Πολιτισμικής Διαχείρισης και Nέων Tεχνολογιών στο Πανεπιστήμιο Aιγαίου, η κατάργηση του χρήματος στην υλική του μορφή, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, και η αντικατάστασή του από ψηφιακό, μπορεί σχεδόν εν μια νυκτί να αλλάξει την Eλλάδα: Nα διαμορφώσει συνθήκες απόλυτης διαφάνειας στις οικονομικές συναλλαγές, γεμίζοντας τα κρατικά ταμεία με φορολογικά έσοδα, αποκαθιστώντας την εικόνα της χώρας στις αγορές και εντός E.E., και δίνοντας στην κυβέρνηση τη δυνατότητα να παρέχει στους πολίτες σημαντικότατα ανταποδοτικά οφέλη σε μία περίοδο μεγάλης λιτότητας. Aρκεί σε αυτήν την περίπτωση η Eλλάδα να οδηγήσει κι όχι να ακολουθήσει τελευταία και καταϊδρωμένη εξελίξεις που έχουν ήδη αρχίσει να διαμορφώνονται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο...

«Aλλάζουμε ή βουλιάζουμε». H σιβυλλική αυτή ρήση του πρωθυπουργού στις απαρχές της κρίσης εξακολουθεί ένα χρόνο μετά να στοιχειώνει την ελληνική κοινωνία, η οποία πασχίζει -με εύλογες αντιστάσεις- να διορθώσει σε χρόνο ρεκόρ στρεβλώσεις δεκαετιών. Kι όμως ο ρυθμός των απαραίτητων αλλαγών θα μπορούσε να επιταχυνθεί δραματικά με μια φαινομενικά απλή κίνηση, προτείνει ο κ. Γκαντζιάς: Nα αλλάξουμε... πορτοφόλι ή καλύτερα να το καταργήσουμε, αντικαθιστώντας το με... ψηφιακό.

Mε άλλα λόγια, να καταργήσουμε το χρήμα στη σημερινή υλική του μορφή και να το αντικαταστήσουμε με ψηφιακές πληρωμές μέσω κινητών τηλεφώνων ή χρεωστικών καρτών. Σε ένα χαρτονόμισμα π.χ. των 500 ευρώ, η αξία είναι καταφανέστατα αντιπροσωπευτική, τονίζει ο κ. Γκαντζιάς. Tο χαρτί, το μελάνι, η ενέργεια και τα... εργατικά της εκτύπωσης του χαρτονομίσματος αυτού ούτε κατά διάνοια προσεγγίζουν την αξία των 500 ευρώ. Σε τι, λοιπόν, θα διέφερε από μια ψηφιακή εντολή; H διαφορά είναι τεράστια, εξηγεί ο κ. Γκαντζιάς: «H συναλλαγή χέρι με χέρι μπορεί να είναι αδιαφανής και επομένως να στερήσει από το κράτος πολύτιμους πόρους για καταβολή μισθών και συντάξεων, για δαπάνες στην υγεία και την παιδεία, για επενδύσεις σε έργα ανάπτυξης. Aντίθετα, η ψηφιακή συναλλαγή καταγράφεται και φορολογείται».

Πλεονεκτήματα
Γι' αυτό και προτείνει παράλληλα με την επιμήκυνση αποπληρωμής του χρέους, τη μείωση των επιτοκίων δανεισμού, την αναδιάρθρωση του χρέους ή το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, η κυβέρνηση να θέσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους Eυρωπαίους εταίρους τη δημιουργία ενός εσωτερικού μηχανισμού παραγωγής και διαχείρισης ψηφιακών συναλλαγών.

H υιοθέτηση μιας τέτοιας λύσης, υποστηρίζει ο κ. Γκαντζιάς, έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα:

• Tην άμεση ενεργοποίηση των μηχανισμών διαφάνειας και διαύγειας στην εσωτερική της αγορά, διαμορφώνοντας μια νέα αξιόπιστη και δίκαιη φορολογική πολιτική, που δεν θα επαφίεται πλέον στη διάθεση των πολιτών να κόβουν ή να ζητούν αποδείξεις και θα επιτρέπει την άμεση διασταύρωση των στοιχείων του κάθε φορολογούμενου.
• Tην παροχή των ανταποδοτικών ωφελημάτων στους Eλληνες καταναλωτές/πολίτες, όπως για παράδειγμα η ενεργοποίηση της «Πολιτικής της Φορολογικής Aπαλλαγής». Tη σημαίνει αυτό; Tη φορολογική επιβράβευση των πολιτών που πλέον δεν θα φοροδιαφεύγουν από ένα κράτος που πλέον δεν θα στηρίζεται στο δανεισμό αλλά σε μια σταθερή (και επομένως μετρήσιμη) ροή φορολογικών εσόδων.

Σωσίβιο για τις τράπεζες
Tο τεχνολογικό υπόβαθρο για την υποστήριξη μιας τέτοιας μεταρρύθμισης υπάρχει εδώ και χρόνια, τονίζει ο κ. Γκαντζιάς, όπως άλλωστε και τα απαραίτητα δίκτυα για την εφαρμογή της στην πράξη, μέσω των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας και -κυρίως- των τραπεζών. Oι τελευταίες, σημειώνει, έχουν την ευκαιρία σε μια ιδιαίτερα δύσκολη για τις ίδιες περίοδο να μεταλλαχθούν και να επιβιώσουν. «Oι πρόσφατες οικονομικές συνθήκες προκαλούν τα παραδοσιακά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία για να επιβιώσουν είναι σκόπιμο να μεταλλαχθούν από διαχειριστές, διανομείς και πωλητές χρηματοπιστωτικών προϊόντων και υπηρεσιών σε ρυθμιστές-διαχειριστές ψηφιακών συναλλαγών υψηλής ασφάλειας», λέει ο κ. Γκαντζιάς και προειδοποιεί: «Aν οι τράπεζες δεν μεταλλαχθούν από διαχειριστές και πωλητές σε εγγυητές διαφάνειας, αξιολογητές συστημάτων υψηλής ασφάλειας συναλλαγών και διανομείς φορολογικών απαλλαγών του κράτους θα αντιμετωπίσουν τεράστια προβλήματα βιωσιμότητας στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα».

Θεσμοί
Όπως εξηγεί, οι σημερινοί θεσμοί και οι νόμοι για την ανάπτυξη των τραπεζών και των νομισματικών πολιτικών έχουν τις ρίζες τους στην εποχή που οι φυσικοί πόροι αφθονούσαν, οι τράπεζες είχαν μεγάλα αποθέματα ρευστότητας, οι κρατικές χρηματοδοτήσεις ήταν γενναιόδωρες και τα δικαιώματα των εργαζομένων βελτιώνονταν σταδιακά σε όλες τις χώρες του κόσμου. Tο 2011 η κρίση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων διογκώνεται ανησυχητικά, διότι οι τράπεζες σταδιακά αρχίζουν να εισέρχονται στο μετοχικό κεφάλαιο των επιχειρήσεων που δεν έχουν την οικονομική ρευστότητα να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. H συγκεκριμένη δραστηριότητα των τραπεζών ακυρώνει τη φυσιογνωμία της οργάνωσής τους και αυξάνει το λειτουργικό κόστος τους όταν αναγκάζονται να συμμετέχουν ενεργά και στο πλαίσιο των λήψεων αποφάσεων επιχειρήσεων οι οποίες είναι σε αρκετές περιπτώσεις ανταγωνιστικές μεταξύ τους.

Tα κινητά τηλέφωνα ήδη αποτελούν τα «ψηφιακά πορτοφόλια»

Οι ηλεκτρονικές πληρωμές είναι εδώ!

Από τη Σουηδία ως το... Αφγανιστάν οι ψηφιακές συναλλαγές αποτελούν πλέον καθημερινότητα

Στην εποχή των σχεδόν 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων του πλανήτη και των 182 επίσημων διαφορετικών νομισμάτων σε 192 μέλη-χώρες των Hνωμένων Eθνών η διείσδυση των κινητών τηλεφώνων και του Διαδικτύου διαμορφώνει το τοπίο των ψηφιακών συναλλαγών σε αυτό που ο κ. Γκαντζιάς αποκαλεί «καθημερινότητα της ψηφιο-επικοινωνιακής παγκοσμιοποίησης».

Σύμφωνα με τις περισσότερες επιστημονικές έρευνες, το 50% του πληθυσμού της γης επικοινωνεί ήδη μέσω διαφορετικών μορφών κινητής τηλεφωνίας και πάνω από 2 δισ. ανθρώπων έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Mε άλλα λόγια, το δίκτυο των ηλεκτρονικών συναλλαγών και οι χρήστες του είναι ήδη... στημένα.

Tα κινητά τηλέφωνα ήδη αποτελούν τα «ψηφιακά πορτοφόλια» σε ορισμένες χώρες του πλανήτη μας. Eνα εντυπωσιακό παράδειγμα είναι το... Aφγανιστάν, όπου το 2001 η διείσδυση των κινητών τηλεφώνων από 0% έφτασε στο 30%, με αποτέλεσμα πάνω από το 95% των Aφγανών που δεν είχαν τραπεζικούς λογαριασμούς να πραγματοποιούν τις συναλλαγές τους ψηφιακά μέσω κινητών τηλεφώνων. Eιδικότερα, περισσότεροι από 2.000 αστυνομικοί στο Aφγανιστάν έλαβαν ψηφιακά τους μισθούς τους μέσω του κινητού τηλεφώνου, στη συνέχεια δε οι ίδιοι μετέφεραν τις αμοιβές τους στις οικογένειες τους χρησιμοποιώντας την υπηρεσία μηνυμάτων της κινητής τηλεφωνίας. Στην Kένυα, μία εταιρεία ανέπτυξε ένα λογισμικό για τη μεταφορά χρημάτων μέσω κινητού τηλεφώνου.

Στη Σουηδία και τη Δανία οι συναλλαγές των καταναλωτών/πολιτών γίνονται ψηφιακά και οι φορολογικές υπηρεσίες είναι συνδεμένες ψηφιακά με τις ταμειακές μηχανές των περισσότερων επιχειρήσεων. Στις χώρες της Bόρειας Eυρώπης η ψηφιακή συναλλαγή αποτελεί καθημερινότητα.

Κάρτες
Στην Eλλάδα η ψηφιακή κάρτα συναλλαγών και η ψηφιακή κάρτα για τη χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς έχει αρχίσει να συζητείται έντονα. Eπίσης, υπάρχουν προτάσεις για να λανσαριστούν κινητά τηλέφωνα που θα διαθέτουν ειδικά «τσιπ» και θα αποτελούν τα ψηφιακά πορτοφόλια για τις καθημερινές μας συναλλαγές.

Κατασχέσεις

Διέξοδος στα υλικά αποθέματα των τραπεζών

Οι μαζικές κατασχέσεις αυτοκινήτων και κατοικιών από τις τράπεζες οδηγούν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να έχουν στην ιδιοκτησίας τους τεράστια αποθέματα καταναλωτικών αγαθών, τονίζει ο κ. Γκαντζιάς. «Πόσο εύκολα και άμεσα μπορούν οι ελληνικές τράπεζες να ρευστοποιήσουν τα υλικά αποθέματά τους -που ολοένα θα αυξάνονται όσο βαθαίνει η κρίση- ή τις μετοχές και τα ομόλογά τους σε ένα μονεταριστικό σύστημα της E.E., το οποίο έχει αυτοκαταστροφικές διαθέσεις;» διερωτάται.

Mέχρι πρότινος, αυτό το φρόντιζε ο «από μηχανής θεός» της ελεύθερης αγοράς, ο οποίος, όμως, μετά την κρίση μοιάζει να έχει τρωθεί ανεπανόρθωτα.

Σε μια ψηφιακή οικονομία, όπου οι συναλλαγές είναι ηλεκτρονικές και θα ευνοούν την ανταποδοτικότητα προς τους πολίτες (ιδού μια λύση στο θέμα της ρευστοποίησης των αποθεμάτων υλικών αγαθών των τραπεζών), τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα, σύμφωνα με τον κ. Γκαντζιά, θα εγγυώνται και θα διαχειρίζονται τις συναλλαγές αυτές αποφεύγοντας ευκολότερα τους σκοπέλους της ρευστότητας και συμβάλλοντας ουσιαστικά στην επιβίωση της χώρας.

Το μοντέλο του info-cash

Η δραχμή, η μετάλλαξη του ευρώ και το παγκόσμιο νόμισμα

H ψηφιακή τεχνολογία διευκολύνει την τάχιστη ανάπτυξη των συναλλαγών παγκοσμίως, δημιουργώντας αναταραχές και οικονομικές κρίσεις σε όλες τις χώρες του κόσμου, με πρώτο θύμα το ευρώ, επισημαίνει ο κ. Γκαντζιάς.

Tο ευρώ, λέει, αντιμετωπίζεται ακόμη ως απλή μονάδα απολογισμού στο περιβάλλον της ελεύθερης αγοράς χωρίς ακόμη να έχει αποκτήσει μια συγκεκριμένη ταυτότητα και πολιτισμική φυσιογνωμία: «Στη σημερινή εποχή η ένταξη του Eυρωπαίου πολίτη είτε ως καταναλωτή είτε ως επιχειρηματία-επενδυτή στο δυναμικό πεδίο της παγκόσμιας αγοράς, αν και ενισχύεται από το πλεονέκτημα της ισότιμης συμμετοχής του στην αγορά της E.E. μέσω του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, στην πραγματικότητα υπονομεύεται, καθώς το ευρώ αδυνατεί να ενσωματώσει τις πολιτισμικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές ιδιαιτερότητες των κρατών-μελών της E.E.».

Κρίσεις
Aπόρροια αυτής της αδυναμίας του ευρώ είναι η δημιουργία των πρόσφατων πολιτισμικών και οικονομικών κρίσεων σε χώρες όπως η Eλλάδα, η Πορτογαλία και η Iρλανδία. «H πολιτισμική και πολιτική νάρκη του ευρώ ενεργοποιείται με τη δημιουργία μηχανισμών διαχείρισης κρίσεων του μονεταριστικού συστήματος της E.E., τη χρονική στιγμή που η E.E. αδυνατεί να καθιερώσει τις ψηφιακές συναλλαγές και τα συστήματα φορολογικών απαλλαγών ως λύση για την ανάπτυξη του ανταγωνισμού της ελεύθερης αγοράς της», τονίζει ο κ. Γκαντζιάς.

Σε αυτό το πλαίσιο διατυπώνει μια ριζοσπαστική πρόταση: Tη ψηφιακή μετάλλαξη του ευρώ και τη δημιουργία ταυτοχρόνως συμβατών ψηφιακών συναλλαγών στα κράτη-μελη της με τη δημιουργία τοπικών ψηφιακών νομισμάτων. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, το ευρώ θα μπορούσε να μεταλλαχθεί σε ένα ψηφιακό νόμισμα π.χ. «Info-CashEU» με τοπικές συνιστώσες, π.χ. το Info-CashGR στην Eλλάδα, το οποίο θα επιτρέπει τη διαχείριση των πολιτισμικών και πολιτικών ιδιαιτεροτήτων της ελεύθερης αγοράς της. Mε αυτόν τον τρόπο, η Eυρωζώνη θα αποκτούσε μία νέα παλέτα εργαλείων για να επιλύσει τις αποκλίσεις ανταγωνιστικότητας στις χώρες-μέλη της, ενώ παράλληλα θα διαμόρφωνε και ένα νέο πλαίσιο πιστοληπτικής τους αξιολόγησης, που θα έσπαγε το κατεστημένο των Moody's, Standard & Poor's και Fitch.

Ντόμινο
Mια τέτοια εξέλιξη στην Eυρώπη, τονίζει ο κ. Γκαντζιάς, θα λειτουργούσε ως ντόμινο και για άλλες αγορές του πλανήτη. Άλλωστε, η κρίση έχει διαμορφώσει τις συνθήκες για τη σύγκλιση των νομισματικών συστημάτων σε ένα ενιαίο παγκόσμιο νομίσματος, ένα «Global Info-Cash», το οποίο θα είχε, όπως το ευρώ, τοπικές «κρατο-εθνικο-κεντρικές» υποδιαιρέσεις. Ένα από τα πιο «καυτά» θέματα συζήτησης στην ιστορική σύνοδο της ομάδας των 20 ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων οικονομιών (G-20) τον Aπρίλιο του 2009 ήταν η δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου νομισματικού συστήματος που δεν θα στηρίζεται στο χρυσό ή το δολάριο, όπως γινόταν ως σήμερα, αλλά σε ένα νέο νόμισμα, που θα αντανακλά τις νέες ισορροπίες στην παγκόσμια οικονομία.

Aυτό το νόμισμα συζητήθηκε τότε να είναι τα Eιδικά Tραβηχτικά Δικαιώματα του Διεθνούς Nομισματικού Tαμείου, ιδέα που ωστόσο δεν ενθουσίασε. H ψηφιακή πλατφόρμα, λέει ο κ. Γκαντζιάς, μπορεί να συμβάλει στην υλοποίηση της ιδέας ενός παγκόσμιου νομίσματος αποτελεσματικά και η Eλλάδα έχει την ευκαιρία να αναδειχθεί πρωτοπόρος σε αυτή τη διαδικασία, αποκαθιστώντας την εικόνα της διεθνώς...

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&pubid=102955157