Bruce Schneier στο CNN: Το Διαδίκτυο είναι ένας διαρκώς επιτηρούμενος χώρος.

σχόλιο ID-ont: Ο Bruce Schneier είναι παγκοσμίως από τους πλέον ειδικούς στα θέματα ασφαλείας Η/Υ. Όσα γράφει στο άρθρο του αυτό στο CNN είναι τρομακτικά, αλλά είναι αληθινά.

Διαβάστε το για να δείτε που στεκόμαστε σήμερα: στο χείλος το γκρεμού. Βεβαίως από έναν ειδικό αλλά και πολέμιο αυτών των αρνητικών καταστάσεων, θα περιμέναμε περισσότερες προτάσεις και όχι ένα άρθρο που να αποπνέει πεσιμισμό... Ας είναι, τουλάχιστον μας ανοίγει τα μάτια για το τι ισχύει σε αυτό το σκοτεινό πηγάδι που λέγεται διαδίκτυο...

Βασικά σημεία του άρθρου:

• Είτε μας αρέσει είτε όχι, παρακολουθούμαστε όλη την ώρα στο διαδίκτυο,
• Το κράτος παντεπόπτης (surveillance state) είναι πραγματικότητα πέρα κι από την πιο τρελή φαντασία του George Orwell,
• Οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις εργάζονται από κοινού για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν,
• Επιβάλλονται πρόστιμα «χάδια» και ταυτόχρονα κανείς δεν ενδιαφέρεται για την δημιουργία καλύτερων νόμων για την προστασία της ιδιωτικής ζωής.
  
  
  Σημείωση συντάκτη: Ο Bruce Schneier είναι τεχνολόγος ασφάλειας και συγγραφέας του "Liars and Outliers: Enabling the Trust that Society Needs to Thrive"

Ξεκινάω με τρία σημεία.

1ον: Μερικοί κινέζοι στρατιωτικοί χάκερς οι οποίοι είχαν εμπλακεί σε μια ευρεία σειρά επιθέσεων εναντίον της κυβέρνησης των ΗΠΑ και εταιρειών εντοπίστηκαν, επειδή μπήκαν στο Facebook από την ίδια δικτυακή υποδομή που χρησιμοποιήθηκε για να πραγματοποιηθούν οι επιθέσεις τους.

2ον: Ο Hector Monsegur, ένας από τους ηγέτες της ομάδας των χάκερ LulzSac, εντοπίστηκε και συνελήφθη το περασμένο έτος από το FBI. Παρά το γεγονός ότι είχε πολύ καλή ασφάλεια στον υπολογιστή του και χρησιμοποιούσε μια ανώνυμη Υπηρεσία Αναμετάδοσης να προστατεύσει την ταυτότητά του, την πάτησε.

3ον: Η Paula Broadwell, η οποία είχε σχέση με τον διευθυντή της CIA Ντέιβιντ Πετρέους, είχα λάβει εξίσου εκτεταμένες προφυλάξεις για να κρύψει την ταυτότητά της. Ποτέ δεν συνδέθηκε στο ανώνυμο e-mail της από το σπίτι της. Αντ 'αυτού, χρησιμοποιούσε δίκτυα ξενοδοχείων και άλλα δημόσια δίκτυα όταν του έστελνε e-mail. Το FBI συσχέτισε τα στοιχεία εγγραφών στο διαδίκτυο από πολλά διαφορετικά ξενοδοχεία και διαπίστωσε ότι το δικό της όνομα ήταν κοινό σε όλα τα δίκτυα.

Το Διαδίκτυο είναι ένας διαρκώς επιτηρούμενος χώρος. Είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι, παρακολουθούμαστε όλη την ώρα. Η Google μας παρακολουθεί, τόσο στις δικές της σελίδες όσο και σε άλλες σελίδες που έχει πρόσβαση. Το Facebook κάνει το ίδιο. Παρακολουθεί ακόμη και τους μη χρήστες του Facebook. Η Apple μας παρακολουθεί στο iPhone και στο iPad μας. Ένας δημοσιογράφος χρησιμοποίησε ένα εργαλείο που ονομάζεται Collusion (Συμπαιγνία) για να παρακολουθήσει ποιοι τον παρακολουθούν. Διαπίστωσε πως 105 εταιρείες παρακολουθούσαν τη χρήση του Διαδικτύου του κατά τη διάρκεια ενός 36-ωρου.

Όλο και περισσότερο, το τι κάνουμε στο Διαδίκτυο έρχεται να συνδυαστεί με άλλα δεδομένα για μας. Η αποκάλυψη της ταυτότητας της Broadwell απαίτησε τον συνδυασμό δεδομένων, τη συσχέτιση της διαδικτυακής της δραστηριότητας με τα στοιχεία διαμονής της σε ξενοδοχεία. Ό,τι κάνουμε πλέον περιλαμβάνει τους Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές και οι Υπολογιστές παράγουν δεδομένα ως φυσικά κατάλοιπα. Τα πάντα αποθηκεύονται και συσχετίζονται και πολλές εταιρείες μεγάλων δεδομένων (Big-Data companies) χτίζουν περιουσίες με τη δημιουργία οικείων προφίλ της ζωής μας από μια ποικιλία πηγών.

To Facebook, για παράδειγμα, συσχετίζει την συμπεριφορά μας στο διαδίκτυο με τις αγοραστικές μας συνήθειες εκτός διαδικτύου. Και υπάρχουν και πολλά άλλα. Υπάρχουν τα δεδομένα της θέσης σας από το κινητό σας, η καταγραφή των κινήσεών σας από τις τηλεοράσεις κλειστού κυκλώματος.

Αυτό που περιγράφουμε είναι η «πανταχού παρούσα επιτήρηση».Το να παρακολουθούμαστε όλοι μας, όλη την ώρα, και να αποθηκεύονται αυτά τα στοιχεία για πάντα μοιάζει με το κράτος-παντεπόπτη και είναι μάλιστα σε εφαρμογή πέρα κι ​​από τα πιο τρελά όνειρα του George Orwell.

Σίγουρα, μπορούμε να λάβουμε μέτρα για να αποφευχθεί αυτό. Μπορούμε να περιορίσουμε αυτά που ψάχνουμε στο Google από το iPhone μας, και αντί αυτού να χρησιμοποιούμε προγράμματα περιήγησης στο Διαδίκτυο, που μας επιτρέπουν να διαγράψουμε τα cookies. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα ψευδώνυμο στο Facebook. Μπορούμε να σβήνουμε τα κινητά τηλέφωνά μας, να χρησιμοποιούμε μετρητά για τις πληρωμές μας. Αλλά όλο και περισσότερο, τίποτε από αυτά δεν έχει σημασία.

Υπάρχουν απλά πάρα πολλοί τρόποι για να μας παρακολουθούν. Το Internet, το e-mail, τα κινητά τηλέφωνα, τα προγράμματα περιήγησης στο Web, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης, οι μηχανές αναζήτησης: αυτά έχουν γίνει απαραίτητα κι είναι ευφάνταστο να περιμένουμε οι άνθρωποι απλά να αρνηθούν τη χρήση τους μόνο και μόνο επειδή δεν τους αρέσει η κατασκοπία, ειδικά όταν την πλήρη έκταση αυτής της κατασκοπείας εσκεμμένα μας την αποκρύπτουν και παράλληλα υπάρχουν λίγες εναλλακτικές λύσεις που διατίθενται στην αγορά από εταιρείες που δεν κάνουν κατασκοπεία.

Αυτό δεν είναι κάτι που η ελεύθερη αγορά μπορεί να διορθώσει. Εμείς οι καταναλωτές δεν έχουμε καμία επιλογή σε αυτό το θέμα. Όλες οι μεγάλες εταιρείες που μας παρέχουν υπηρεσίες Διαδικτύου ενδιαφέρονται για την παρακολούθησή μας. Επισκεφθείτε μια ιστοσελίδα και σχεδόν σίγουρα θα ξέρει ποιος είστε. Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σας παρακολουθούν χωρίς καν να χρησιμοποιούν τα cookies. Συχνά οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας αλλάζουν την πολιτική προστασίας του απορρήτου. Στο πλαίσιο ενός πειράματος στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon πήραν σε πραγματικό χρόνο βίντεο των φοιτητών στην πανεπιστημιούπολη και ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν το ένα τρίτο από αυτούς, συγκρίνοντας τα πρόσωπά τους από το video με τις δημόσια διαθέσιμες φωτογραφίες τους στο Facebook.

Η διατήρηση της ιδιωτικής ζωής στο Διαδίκτυο είναι σχεδόν αδύνατη. Εάν ξεχάσετε έστω και μια φορά να ενεργοποιήσετε την προστασία σας, ή κάνετε κλικ στο λάθος σύνδεσμο (link), ή πληκτρολογήστε τη λάθος λέξη, τότε το όνομά σας θα είναι μόνιμα συνδεδεμένο με την οποιαδήποτε ανώνυμη υπηρεσία χρησιμοποιείτε. Ο Monsegur την πάτησε μια μόνο φορά και το FBI τον βρήκε. Εάν ο διευθυντής της CIA δεν μπορεί να διατηρήσει τη μυστικότητά του στο Διαδίκτυο, τότε δεν έχουμε καμία ελπίδα.

Στο σημερινό κόσμο, οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες εργάζονται από κοινού για να μείνουν τα πράγματα ως έχουν. Οι κυβερνήσεις είναι ευτυχισμένες που χρησιμοποιούν τα δεδομένα που συλλέγουν οι επιχειρήσεις - απαιτώντας περιστασιακά να συλλέγουν περισσότερα και να τα αποθηκεύσουν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα - για να μας κατασκοπεύουν. Και οι εταιρείες είναι ευτυχισμένες να αγοράζουν τα δεδομένα από τις κυβερνήσεις. Από κοινού οι ισχυροί κατασκοπεύουν τους αδύναμους και δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τις θέσεις εξουσίας που κατέχουν, αγνοώντας για το τι ζητούν οι πολίτες.

Για να διορθωθεί αυτή η κατάσταση απαιτείται ισχυρή κυβερνητική/πολιτική θέληση, αλλά οι κυβερνήσεις είναι τόσο πολύ «εθισμένες» και «μεθυσμένες» με την συλλογή δεδομένων όσο είναι κι οι επιχειρήσεις. Πέραν από την επιβολή προστίμων κανείς δεν ασχολείται με την παραγωγή καλύτερων νόμων περί ιδιωτικής ζωής.

Έτσι, είμαστε τελειωμένοι. Καλώς ήρθατε σε ένα κόσμο όπου η Google γνωρίζει ακριβώς τι σας αρέσει, και πολλά περισσότερα για τα ενδιαφέροντά σας, περισσότερα κι από όσα γνωρίζει ο σύζυγός σας. Καλώς ήρθατε σε ένα κόσμο όπου η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας ξέρει ακριβώς πού βρίσκεστε όλη την ώρα. Καλώς ήρθατε στο τέλος των ιδιωτικών συζητήσεων, επειδή όλο και περισσότερο τις συνομιλίες σας τις πραγματοποιείτε μέσω e-mail, γραπτών κειμένων ή δικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης.

Και καλώς ήλθατε σε έναν κόσμο όπου όλα αυτά, και ό, τι άλλο κάνετε ή γίνεται σε έναν υπολογιστή, αποθηκεύεται, συσχετίζεται, αναλύεται, στέλνεται από εταιρεία σε εταιρεία χωρίς να το γνωρίζετε, χωρίς την συγκατάθεσή σας. Και όπου η κυβέρνηση έχει πρόσβαση κατά βούληση χωρίς ένταλμα.

Καλώς ήρθατε στο Internet χωρίς ιδιωτικότητα, όπου καταλήξαμε εδώ χωρίς ουσιαστικά να έχουμε δώσει ούτε μια μάχη.

The Internet is a surveillance state

By Bruce Schneier,

Editor's note: Bruce Schneier is a security technologist and author of "Liars and Outliers: Enabling the Trust Society Needs to Survive."

(CNN) -- I'm going to start with three data points.

One: Some of the Chinese military hackers who were implicated in a broad set of attacks against the U.S. government and corporations were identified because they accessed Facebook from the same network infrastructure they used to carry out their attacks.

Two: Hector Monsegur, one of the leaders of the LulzSac hacker movement, was identified and arrested last year by the FBI. Although he practiced good computer security and used an anonymous relay service to protect his identity, he slipped up.

And three: Paula Broadwell,who had an affair with CIA director David Petraeus, similarly took extensive precautions to hide her identity. She never logged in to her anonymous e-mail service from her home network. Instead, she used hotel and other public networks when she e-mailed him. The FBI correlated hotel registration data from several different hotels -- and hers was the common name.

The Internet is a surveillance state. Whether we admit it to ourselves or not, and whether we like it or not, we're being tracked all the time. Google tracks us, both on its pages and on other pages it has access to. Facebook does the same; it even tracks non-Facebook users. Apple tracks us on our iPhones and iPads. One reporter used a tool called Collusion to track who was tracking him; 105 companies tracked his Internet use during one 36-hour period.

Increasingly, what we do on the Internet is being combined with other data about us. Unmasking Broadwell's identity involved correlating her Internet activity with her hotel stays. Everything we do now involves computers, and computers produce data as a natural by-product. Everything is now being saved and correlated, and many big-data companies make money by building up intimate profiles of our lives from a variety of sources.

Facebook, for example, correlates your online behavior with your purchasing habits offline. And there's more. There's location data from your cell phone, there's a record of your movements from closed-circuit TVs.

This is ubiquitous surveillance: All of us being watched, all the time, and that data being stored forever. This is what a surveillance state looks like, and it's efficient beyond the wildest dreams of George Orwell.

Sure, we can take measures to prevent this. We can limit what we search on Google from our iPhones, and instead use computer web browsers that allow us to delete cookies. We can use an alias on Facebook. We can turn our cell phones off and spend cash. But increasingly, none of it matters.

There are simply too many ways to be tracked. The Internet, e-mail, cell phones, web browsers, social networking sites, search engines: these have become necessities, and it's fanciful to expect people to simply refuse to use them just because they don't like the spying, especially since the full extent of such spying is deliberately hidden from us and there are few alternatives being marketed by companies that don't spy.

This isn't something the free market can fix. We consumers have no choice in the matter. All the major companies that provide us with Internet services are interested in tracking us. Visit a website and it will almost certainly know who you are; there are lots of ways to be tracked without cookies. Cellphone companies routinely undo the web's privacy protection. One experiment at Carnegie Mellon took real-time videos of students on campus and was able to identify one-third of them by comparing their photos with publicly available tagged Facebook photos.

Maintaining privacy on the Internet is nearly impossible. If you forget even once to enable your protections, or click on the wrong link, or type the wrong thing, and you've permanently attached your name to whatever anonymous service you're using. Monsegur slipped up once, and the FBI got him. If the director of the CIA can't maintain his privacy on the Internet, we've got no hope.

In today's world, governments and corporations are working together to keep things that way. Governments are happy to use the data corporations collect -- occasionally demanding that they collect more and save it longer -- to spy on us. And corporations are happy to buy data from governments. Together the powerful spy on the powerless, and they're not going to give up their positions of power, despite what the people want.

Fixing this requires strong government will, but they're just as punch-drunk on data as the corporations. Slap-on-the-wrist fines notwithstanding, no one is agitating for better privacy laws.

So, we're done. Welcome to a world where Google knows exactly what sort of porn you all like, and more about your interests than your spouse does. Welcome to a world where your cell phone company knows exactly where you are all the time. Welcome to the end of private conversations, because increasingly your conversations are conducted by e-mail, text, or social networking sites.

And welcome to a world where all of this, and everything else that you do or is done on a computer, is saved, correlated, studied, passed around from company to company without your knowledge or consent; and where the government accesses it at will without a warrant.

Welcome to an Internet without privacy, and we've ended up here with hardly a fight.

http://edition.cnn.com/2013/03/16/opinion/schneier-internet-surveillance/index.html